Prachtige donkerrode kruising van H. orientalis, gevonden in een partij planten op een veiling. We hebben de plant apart gehoudenen uitgeplant. Na jaren nog steeds prachtig van kleur en goed gezond.
Prachtig wijnrood bloeiende Helleborus, rijke bloei aan stevige stelen. Hoort thuis op vruchtbare, humusrijke grond, liefst in de halfschaduw. Goede snijbloem en door hun vroege bloei aantrekkelijk voor bijen.
Donkerrode bolletjes die mooi boven het grijsgroene blad staan. De bloemen lijken wel wat op die van Scabiosa, maar dan kleiner.
Iets kleiner dan de soort, verder vergelijkbaar. Mooie wijnrode bloemen die aan dunne stelen boven het grijsgroene blad staan.
Donkerrode scabiosa-achtige bloemen die aan dunne stelen boven het grijsgroene blad wiegen. Op te voedselrijke grond buigen de stelen te ver door en hebben de planten ook moeite om de winter door te komen.
Polvormende variëteit met frisgroen, smal blad en kleine bruine bloeipluimpjes. Een polletje ‘Igel’ lijkt inderdaad wel wat op een egel. Groenblijvend en makkelijk; groeit overal.
Klein grasje met opvallende donkere bloei aan iets overhangende aren. Zaait zich op onze rijke leemgrond uit. Oorspronkelijk niet inheems maar komt op steeds meer plekken verwilderd voor.
In zachte winters wintergroen. Bloeit met koperkleurige bloeiwijzen die zilverkleurig afrijpen.
Laagblijvende Molinia, tot 80 cm, met mooie donkere aren. Hangt niet uit, blijft netjes rechtop staan.
Statige, groene variëteit. In het najaar verkleurt de plant okergeel met bruin.
Kleinere vorm van het inheemse pijpenstrootje. Groeit op vochtige, niet te rijke grond.
Nette groeiwijze met lange, smal blad en donkere aren. Hangt iets over.
Vrij zware zwarte aren. Deze Molinia heeft de dikste bloemen.
Mooie middelhoge Molinia met rechtstaande bloeistelen en laag, overhangend blad. De bloei heeft inderdaad wel iets weg van fakkels, geelbruin en hoog boven het blad.